Często w praktyce spotykam się z sytuacją, gdy pracownik decyduje się wystąpić na drogę sądową kilka lat po zdarzeniu będącym podstawą roszczenia. Pracownicy powinni mieć świadomość, że chcąc skutecznie dochodzić swoich praw przed sądem nie mogą doprowadzić do przedawnienia swojego roszczenia (co następuje wskutek upływu czasu). Pozostawanie w stosunku pracy i obawa przed negatywną reakcją pracodawcy nie usprawiedliwiają bierności. Dlatego tak ważne jest pamiętanie o terminach przedawnienia przewidzianych przez ustawodawcę. Na razie ograniczę się do jednego z podstawowych obowiązków pracodawcy, jakim jest wypłata w terminie wynagrodzenia za pracę. Jeżeli pracodawca nie wypełnia tego obowiązku, to pracownik może wystąpić do sądu pracy z żądaniem zapłaty zaległego wynagrodzenia. Takie roszczenie ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym pracodawca powinien, zgodnie z umową o pracę, wynagrodzenie wypłacić.
Kodeks pracy przewiduje obowiązek wypłacenia wynagrodzenia niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego. Układ zbiorowy pracy lub regulamin wynagradzania obowiązujące u danego pracodawcy mogą odmiennie określać termin, do którego wynagrodzenie ma być wypłacone, np. do 5-tego następnego miesiąca – przy czym nie może być to regulacja mniej korzystna niż kodeksowa.
Jeśli pracownik zdecyduje się dochodzić przed sądem pracy kwot zaległego wynagrodzenia za pracę to winien pamiętać, że pozwany pracodawca w toku postępowania sądowego będzie mógł skorzystać z zarzutu przedawnienia roszczenia, w zakresie w jakim takie roszczenie rzeczywiście uległo przedawnieniu. Wówczas w zakresie roszczenia przedawnionego sąd oddali pozew.
Podstawa prawna: 291 § 1 kodeksu pracy.
Komentarze
Prześlij komentarz